Al jaren geef ik met veel plezier lessen wondzorg aan zorgprofessionals in Nederland. Interactief deelnemen tijdens de les en inhoudelijk discussiëren over het vak, ik hou ervan! Ik ben eigenlijk altijd nieuwsgierig naar nieuwe zienswijzen of praktijkvoorbeelden.
Wanneer wij de kans krijgen om onze kennis te delen is het ook onze verantwoordelijkheid dit met nuance te doen. En waar mogelijk te refereren vanuit de beschikbare evidentie. Integer en met de juiste toon wanneer we praten over eigen ervaringen of casuïstiek of ten aanzien van onderwerpen waar wellicht weinig evidentie is. Nadrukkelijk wanneer er duidelijke evidentie of richtlijnen zijn die onze bevindingen kracht bij zetten. Waardoor zichtbaar wordt waar de discussiepunten liggen en waar eigen zienswijzen zijn gevormd.
De opmerking: ‘maar hij zei het op het congres, en hij is de expert dus het is zo’ staat daardoor heel ver van mij af. Want wat maakt dat iemand op basis van alleen zijn eigen inzicht een heel stellige bewering maakt. Vaak is dit ego. Niets meer en niets minder. En belangrijker, het stopt vaak de discussie.
Wees als luisteraar dus kritisch. Neem geen genoegen met een statement, probeer de context te zien en te begrijpen wat het grotere geheel is. Zodat er nuance komt en de discussie kan gaan over inhoud.
Eigenlijk is het dus heel simpel. Open en transparant zijn over de onderbouwing tijdens het doceren maakt dat de discussies gaan over de zaken die er daadwerkelijk toe doen, of die discussieerbaar zijn. En niet over het ego van de docent.
Anke Wijlens, voorzitter commissie diabetische voet.
Reageren: klik hier
