Na lang wachten werd ze eindelijk binnengeroepen. Met behulp van de vertaalapp probeerde ze haar klachten duidelijk te maken, maar het werd niet echt begrepen. Enige tijd alleen in een ruimte veroorzaakte onrust. Waar was ze? Waarom was ze hier? Wat ging er gebeuren? Voorbijkomende zorgverleners negeerden haar vragen of gebaarden schouderophalend dat ze geduld moest hebben. Pas toen iemand de moeite nam om rustig de vertaalapp te lezen, werden de vragen beantwoord. Voor niets ongerust geweest. Het viel allemaal mee. Ze had allang weg kunnen gaan. Pak van haar hart. Een simpele uitleg was voldoende geweest.

De infectie kon alleen intraveneus worden bestreden via een lange lijn. Maar de woonomstandigheden waren erbarmelijk. Lekkage, geen verwarming en ongedierte. De thuiszorg was toch wel wat gewend, maar dit was exceptioneel. Medicatiewissel in zo’n omgeving was niet veilig. Bij policontrole bleek de fysieke situatie zo verslechterd, dat opname nodig was. Echter, nu niet! De katten moesten eten en hij had er niet op gerekend. Misschien over een paar dagen, maar nu niet. Een week later zagen we hem weer. Inmiddels opgenomen in een instelling. Zijn tred en blik waren anders. Oogcontact, volledige zinnen en een duidelijk verbeterde wond. “Hoe gaat het?”, vroegen we. Stilte. Peinzend: “Ik voel me veilig waar ik nu ben. Thuis ben ik altijd bang, maar hier is tijd en aandacht.”

Ze zou die dag met ontslag gaan. Tassen stonden klaar. Nog eenmaal een controle-echo, zo werd besloten. De digitale aanvraag werd achter de schermen meteen opgepakt. Binnen enkele minuten werd ze opgehaald, nog vóór de visite kon beginnen. En zo trof het visiteteam een lege kamer aan. Ze hadden haar niet eens kunnen inlichten. Mevrouw had ergens wel begrepen waarom de echo werd gemaakt, maar het had haar toch onrustig gemaakt. Was er iets aan de hand? Waarom nu? Kon ze wel naar huis? Gelukkig was de uitslag goed en konden ze er later wel om lachen, maar vervelend was deze samenloop van omstandigheden wel.

Een simpel woord. Uitleg, tijd, aandacht en vooral empathie dragen bij aan vertrouwen en veiligheid. Een simpel woord kan het verschil maken.

Emmy Muller, bestuurslid WCS Kenniscentrum Wondzorg

Reageren: klik hier