Mevrouw Schoenmaker heeft amyotrofische laterale sclerose ofwel ALS. Mevrouw is hiervoor afhankelijk van veel hulpmiddelen, waaronder haar elektrische rolstoel. Op een dag werd mevrouw Schoenmaker acuut opgenomen op de intensive care. Ze had flinke respiratoire problemen, waarvoor ze aan de beademing moest. Gelukkig knapte ze weer op. Om van de beademing af te komen was het van belang dat ze goed rechtop kon zitten, waarvoor haar aangepaste rolstoel nodig was. Maar omdat ze met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis was gebracht, stond de rolstoel nog thuis.

En toen werd ik ingewijd in de wondere wereld van het rolstoelvervoer. Ik belde naar de rolstoeltaxi om de rolstoel naar het ziekenhuis te brengen. Maar nee, lege rolstoelen vervoeren ze niet. De optie dat de dochter in de rolstoel ging zitten werd ook niet geaccepteerd. Want zij was niet de eigenaar van de rolstoel. En ook de manager van het taxibedrijf weigerde mee te werken, want de zorgverzekeraar vergoedt dit niet.

Dus de zorgverzekeraar maar eens bellen. Tja, dat klinkt makkelijker dan het is. Het heeft me welgeteld een halve dag gekost om uiteindelijk iemand aan de lijn te krijgen die hierover gaat. Maar ook daar krijg ik nee als antwoord. Ook voor argumenten als: jullie vergoeden dus liever een dag langer intensive care (een dag langer aan de beademing) dan een rolstoeltaxi was men niet gevoelig. Dus maar weer naar de manager gevraagd. Deze was in eerste instantie ook niet te overtuigen, maar na de opmerking, ‘ik zie de krantenkoppen al voor me….’ ging ze overstag. En toen kon de rolstoel eindelijk met de rolstoeltaxi naar het ziekenhuis worden vervoerd.

Vraag ik me toch af: kan dit makkelijker of is een aanhanger achter de ambulance een oplossing voor dit probleem?

Wendy Groetelaers. Verpleegkundig Specialist Wond- en decubituszorg Intensive Care, Radboud Universitair Medisch Centrum, Nijmegen. Lid WCS Commissie chirurgische wond en stoma.