Op 1 oktober jl. verscheen mijn blog over tien jaar streven en frustratie naar een CZO-erkenning voor de wondopleidingen in Nederland. Ondanks de inspanningen van V&VN Wondexpertise waren we steeds afhankelijk van de medewerking van het CZO. Op 5 oktober kreeg ik tijdens mijn poli een telefoontje van Joyce Deggens, sinds september de nieuwe directeur van het CZO.
Duidelijk was dat het CZO niet tevreden was over mijn blog, wat ik mij kan voorstellen als je net bent begonnen als directeur. Even aftastend kwamen we er al snel achter dat we best met elkaar door één deur kunnen. Een week later hadden we een langer gesprek over de vervolgstappen die we gaan nemen. Niet dat we nu ineens in 2019 een CZO-erkenning gaan krijgen, ‘heel de systematiek van vervolgopleidingen gaat op de schop’, wel zijn er duidelijke afspraken gemaakt om gezamenlijk met elkaar het gehele traject te bewandelen, dit met een duidelijk doel voor ogen: de erkenning van de opleidingen.
De discussie blijft natuurlijk: is een blog nu wel of niet een optimaal middel om te communiceren? Mijn blog heeft er in ieder geval toe geleid dat ik snel contact had met de directeur van het CZO. Niet wetende dat er een nieuwe directeur was. Nee, in principe kun je beter elkaar opzoeken en niet via een blog communiceren, maar na tien jaar vond ik wel dat ik een uitzondering kon maken.
Peter Quataert, bestuurslid WCS Kenniscentrum Wondzorg
Reageren: klik hier
