Net als ik de deur uit loop, word ik terug geroepen door de secretaresse. “Ik heb een verpleegkundige uit de wijk aan de telefoon, kun je die nog even te woord staan alsjeblieft? Ik heb de patiënt vast in de agenda gezet voor volgende week.” Eigenlijk niet denk ik, want ik wilde net de visites gaan lopen. Toch draai ik mij om en loop ik terug naar mijn werkplek. Ondanks dat het telefoontje ongelegen komt ben ik mij ervan bewust dat collega’s niet zomaar bellen en dat het vaak al moeilijk genoeg is om elkaar op een ‘gunstig’ tijdstip te treffen. Dus ik neem de telefoon aan.
De collega uit de wijk geeft een korte samenvatting: man 87, DM type 2, perifeer arterieel vaatlijden, neuropathie, wond op de linker grote teen is twee weken geleden opnieuw ontstaan, geen tekenen van infectie, heeft adequate tijdelijke schoenen*. “Mag ik daarbij dezelfde wondbehandeling als destijds starten?”
Wondbehandeling starten!? Ik zou zeggen ‘even terug naar de basis’. Terug naar de factoren die een rol spelen bij het ontstaan van diabetische voetulcera. Eerst opzoek naar de oorzaak van deze nieuwe wond. Hierbij toets ik of er een indicatie bestaat om de patiënt acuut te moeten onderzoeken en behandelen. Dit is in deze casus niet het geval. Voor mij aanleiding om de preventieve therapie-afspraken erbij te pakken en te bespreken. In de hoop dat ik, wanneer druk een component is in het veroorzaken of onderhouden van deze wond, het vroegtijdig kan tackelen. De patiënt heeft immers een tijdelijke schoen. Deze zal toch wel gedragen worden?
De verpleegkundige aan de telefoon weet het antwoord niet. Ik spreek met haar af dit te controleren en dat ze de patiënt op het hart drukt om de tijdelijke schoen tot de afspraak continue te dragen. Een week later zie ik de patiënt. Hij geeft toe dat hij in de tuin heeft gewerkt op klompen en daarbij zijn tijdelijke schoen niet wilde dragen. Nu hij de tijdelijke schoen weer draagt, merkt hij dat zijn wond niet verder verslechtert.
Even terug naar de basis en terug naar de afspraken die er gemaakt zijn in het preventieve behandelbeleid. Het is een simpele stap maar het levert zoveel informatie op. In deze casus kan zelfs de eerste stap richting herstel gezet worden. Belangrijk want tijdig insturen en snellere behandeling van onderliggende oorzaken leidt tot minder weefselschade. Dus tref je in de praktijk een soortgelijke casus, ga dan altijd eerst terug naar de basis, controleer acute parameters en of het ingestelde beleid nog wordt uitgevoerd. Om vervolgens te verwijzen naar een diabetisch voetenteam.
Anke M. Wijlens, bestuurslid WCS Kenniscentrum Wondzorg, diabetes podotherapeut, physician assistant in opleiding.
Reageren: klik hier
*NB: De tijdelijke schoenen in deze casus zijn op maat gemaakt door de orthopedisch schoenmaker en worden adequaat bevonden als zij gecontroleerd zijn op de diabetische voetenpoli.
